W Galerii Liceum Sztuk Plastycznych w Tarnowie 28 marca odbył się finisaż wyjątkowej wystawy „Wspólny Dialog”. To nie tylko artystyczne podsumowanie pracy uczniów klasy dyplomowej, ale także hołd dla 30-letniej działalności dydaktycznej Anny Śliwińskiej – malarki, pedagog i mentorki kolejnych pokoleń młodych artystów.
Ekspozycja stała się przestrzenią dialogu międzypokoleniowego, w którym doświadczenie nauczyciela spotkało się z twórczą świeżością uczniów. Główną oś wystawy stanowiły prace dyplomowe Walentyny Shakhaievej oraz Wiktorii Anny Woziwody, które poruszały tematy kondycji ludzkiej, relacji między pięknem a destrukcją, nadzieją i nieuchronnością rozkładu.
30 lat pasji i zaangażowania
Anna Śliwińska od 1994 roku nieprzerwanie związana jest z tarnowskim „Plastykiem”. Absolwentka tej samej szkoły, a później Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, początkowo nie planowała kariery dydaktycznej. Jej pierwsze kroki w edukacji były wynikiem przypadku – zaproszenia przez znaną malarkę i pedagog Teresę Szafrańską. Miała to być krótka przygoda, ale szybko przerodziła się w wieloletnią misję.
Jako nauczycielka prowadziła zajęcia z malarstwa i rysunku, a w ostatnich latach także specjalizację projektowania użytkowego w dziedzinie tkaniny artystycznej. Przez trzy dekady inspirowała swoich uczniów, pomagając im rozwijać indywidualne podejście do sztuki, poszukiwać własnego języka twórczego i świadomie eksplorować artystyczne środki wyrazu.
Dialog między nauczycielem a uczniem
„Wspólny Dialog” to więcej niż tylko wystawa – to koncept, który przez lata kształtował sposób pracy Śliwińskiej z uczniami. Artystka podkreśla, że nauczanie sztuki to nie tylko przekazywanie wiedzy technicznej, ale przede wszystkim proces wymiany myśli, inspiracji i doświadczeń. – „Towarzysząc uczniom w ich drodze artystycznej, pozostawiam swój ślad, ale i ja noszę ślady ich pracy. To wzajemne oddziaływanie, które czyni edukację tak fascynującą” – mówi Śliwińska.
Na wystawie obok prac dyplomowych zaprezentowano również dzieła innych uczniów: Magdaleny Chmury, Karoliny Cygan, Wiktorii Giży, Julii Iwan, Sandry Izworskiej, Mai Krasnej, Izabeli Kubik, Karoliny Podlasiewicz, Angeliki Podsady, Pawła Pyrdka oraz Otylii/Wiktora Wojtanowskiej. Każda z tych prac była osobistym głosem artysty, odzwierciedleniem jego przemyśleń i emocji.
Sztuka jako poszukiwanie sensu
Wybór prezentowanych na wystawie dzieł nie był przypadkowy. Śliwińska dostosowała ekspozycję do tematów, które od lat są jej bliskie – kondycji ludzkiej, napięcia między tradycją a współczesnością, roli sztuki w świecie pełnym sprzeczności. – „Żyjemy w czasach, w których piękno i brzydota, nadzieja i rozpacz współistnieją ze sobą. Sztuka pozwala te napięcia zrozumieć i wyrazić” – tłumaczy artystka.
Każde z prezentowanych dzieł niosło ze sobą osobisty przekaz, a jednocześnie wpisywało się w szerszy kontekst artystycznej refleksji nad rzeczywistością. Prace uczniów ukazywały ich indywidualne poszukiwania, ale także były dowodem na to, jak wielką rolę odgrywa nauczyciel w kształtowaniu ich twórczej wrażliwości.
Podsumowanie 30 lat pracy
Finisaż wystawy stał się nie tylko momentem zamknięcia pewnego etapu, ale także okazją do podziękowań i refleksji nad znaczeniem edukacji artystycznej. Śliwińska, poza pracą w „Plastyku”, wykładała również na uczelniach artystycznych i prowadziła autorską OtwaARTą Pracownię Sztuk Wizualnych w Tarnowskim Centrum Kultury. Brała udział w ponad 100 wystawach w kraju i za granicą, a jej dorobek artystyczny obejmuje malarstwo, rysunek, sztukę obiektu, tkaninę unikatową i książkę artystyczną.
Jednak to właśnie praca z młodzieżą przez lata była jej największą pasją. Jak sama mówi: – „To nie tylko ja uczę ich, ale i oni uczą mnie – innego spojrzenia, świeżości, odwagi w eksperymentowaniu. Każdy ich sukces jest także moim sukcesem”.
„Wspólny Dialog” to zatem nie tylko tytuł wystawy, ale także metafora całej drogi dydaktycznej Anny Śliwińskiej. Drogi pełnej twórczych spotkań, wzajemnej inspiracji i niezliczonych artystycznych śladów, które na zawsze pozostaną w pamięci jej uczniów.
(Smol), fot. Jacek Bernaś
