4 kwietnia 1942 roku pierwszy statek z Polakami dotarł do Pahlawi w Iranie. To właśnie od tego momentu rozpoczyna się opowieść o domach z białych namiotów, nadziejach i dramatach uchodźców. Katarzyna Rodacka w książce Domy na piasku. Polacy w Iranie (1942–1945) rekonstruuje mniej znany rozdział polskiej historii. Publikacja właśnie ukazała się nakładem wydawnictwa Znak.
Na irańskim wybrzeżu, w cieniu palącego słońca i pod stopami gorącego piasku, Polacy odnajdowali nadzieję. W kwietniu 1942 roku do portu Pahlawi zaczęły przybijać statki z uchodźcami ewakuowanymi z terenów Związku Radzieckiego. Wśród nich były dzieci, kobiety, starcy – wszyscy ocaleni z syberyjskiej gehenny. To właśnie tę historię przypomina Katarzyna Rodacka w swojej debiutanckiej książce Domy na piasku. Polacy w Iranie (1942–1945).
Autorka, z wykształcenia iranistka i dziennikarka, sięga do losów własnej rodziny, by opowiedzieć o dramatycznej podróży ku wolności. Wykorzystując dokumenty archiwalne oraz wspomnienia tych, którzy przeżyli tamten czas jako dzieci, tworzy opowieść pełną emocji i historycznej prawdy.
W tle wojna, niepewność jutra i perska ziemia, która dla kilkudziesięciu tysięcy Polaków stała się tymczasowym domem. Rodacka prowadzi czytelnika przez obozowe życie w białych namiotach, przez codzienne rytuały, nadzieje na powrót do ojczyzny i dramaty rozłąki z najbliższymi.
Katarzyna Rodacka (ur. 1988) to absolwentka iranistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim, dziennikarka znana m.in. z publikacji w „Przekroju”, miesięczniku „Znak”, „Nowej Europie Wschodniej” i „Tygodniku Powszechnym”. Jest laureatką Stypendium im. Leopolda Ungera. Domy na piasku to jej literacki debiut, w którym intymność rodzinnej historii spotyka się z reporterską precyzją i historycznym researchem.
Książka już dostępna w księgarniach.
